1. Infinity Engine
2. Ascension
3. Polish

Przez sześć dni po wstąpieniu <CHARNAME>, Dorn il-Khan nie posiadał się z gniewu, podróżując po południowym Tethyrze, przekonany że jego kochanka zdradziła go. Ale siódmego dnia, budząc się wśród zniszczeń poczynionych poprzedniej nocy, półork poczuł moc palącą go od środka, jakiej nigdy wcześniej nie zaznał. Nowa Pani Mordu wybrała swojego pierwszego bohatera. Dorn nie tracił czasu, zebrał wyznawców i poprowadził ich przeciwko Świątyni Cyrika, bezlitośnie mordując wiernych Szalonego Boga od Mir do Doliny Lodowego Wichru. Z każdym zabójstwem, kult <CHARNAME> wzrastał w mocy i niesławie. Ostatecznie, Dorn przepełniony dumą i boską łaską, padł walcząc przeciwko najbardziej nieprawdopodobnemu przymierzu wyznawców Cyrika i Zakonu Rycerzy Promiennego Serca. Ale, jak powiadają, od tej pory nowy mroczny cień stanął na straży przy Tronie Krwii...

Po wydarzeniach Sagi Potomstwa Bhaala, Rasaad yn Bashir nie zadowalał się już życiem wygnańca. Po zmuszeniu Alorgotha do ucieczki i ukrycia się po ich bitwie w Kopalniach Głębokich Głazów, Rasaad powrócił do Calimshan, zdeterminowany aby dowieść swojej lojalności Słonecznej Duszy. Ale nie był w stanie przekonać hierarchii o tym, że nie zaniedbał ich nauk, i został odrzucony. Raasad odrzucił ich wyroki, ogłosił swoją niewinność, i nie miał zamiaru odejść. Krążą historie o tym, że pokonał ponad stu mnichów Słonecznej Duszy zanim został pokonany przez ich ogromną przewagę liczebną. Haraan Sixscar sama wymierzyła ostateczny cios. Po śmierci Rasaada, ci którzy byli jej świadkami, zdali sobie sprawę, że żaden z przeciwników Raasada nie został zabity. Pozostał wierny naukom Selune do samego końca.

Neera podróżowała na północ, zatrzymując się w gościńcach i oberżach wzdłuż drogi, ochoczo wysłuchując zarówno prawdziwych jak i wymyślonych opowieści bardów o przygodach jej i <CHARNAME>. Kiedy dotarła do Wysokiego Lasu, powitano ją jak bohaterkę, i otrzymała osobiste gratulacje od Turlanga. Nie minęło wiele dni, a ogarnęło ją znudzenie spokojnym życiem, i powróciła do Amn, gdzie dołączyła do resztki dzikich magów z Ukrytej Ostoi, mając nadzieje znaleźć radość w ich towarzystwie. Ale zniecierpliwienie Neery dorównywało jej mocy, i wyruszyła w podróż raz jeszcze, do Morza Księżycowego. Z pomocą jednej lub dwóch dzikich fal zatopiła trzy statki handlarzy niewolników z Thay, wyrzucając ich z miasta Melvaunt. To wzbudziło niepokój i zainteresowanie Thay, i Czerwoni Magowie ponownie zaczęli polować na Neerę. Ucieczka przed nimi była tym, co przynosiło Neerze satysfakcję, tym bardziej, że doprowadziła do kolejnego przymierza z Szass Tam. Mimo, że finał jej przygód jest tak nieprzewidywalny jak jej dzika magia, jedna rzecz jest pewna: Neera na pewno nie będzie narzekać na nudę.